Bâyezid-i Bistâmî “rahmetullahi teâlâ
aleyh” hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri;
“Bu gece nasıl sabahladınız efendim?”
diye sordular. Mübarek başladı ağlamaya.
“Efendim iyi misiniz?”
dediklerinde;
“Ölümü unutmuş, günâhları da çok
olan bir kimsenin hâli nasıl olabilir?
Ömrümüz azalıyor, günâhımız artıyor.
Âkıbet Cennet midir, Cehennem mi?
O da belli değil. Bu halde olan bir
insan ağlamasın da ne yapsın?”
buyurdu.
2 yorum:
Bizimse umrumuza değil maalesef
Evet malesef dünya hyatı,nefsimiz o kadar kandırıyorki bizi.
Yorum Gönder