Devlet işlerinden yorulan halife Harun Reşid, sıkıntılarından biraz
uzaklaşmak için maiyetindekilerle birlikte kırlarda dolaşmaya çıkar.
Bu sırada ağaç altında uyuyan bir adamı görür ve yanındakilere;
"Şu yatan adamı uyandırın, otların arasından çıkan bir yılan onu sokup
öldürebilir." der.
Hemen uyandırılan adam bakar ki karşısında Harun Reşid var.
"Sultanım, beni neden uyandırdınız? Rüyamda padişah olmuştum,
ihtişamlı tahtımda oturmuş
çevremekilere ne güzel emirler yağdırıyordum.
Bir dediğim iki olmuyordu. Hizmetçilerim çevremde adeta pervane
olmuştu, bana hizmet etmek için yarışırcasına koşturuyor, duruyorlardı."
Çobanı dikkatle dinleyen Harun Reşid gülerek cevap verdi:
"Efendi, uykudaki padişahlıktan ne olur ki? İşte böyle gözlerini
açınca padişahlık falan kalmaz, yok olup gider!"
Padişahın bu manalı cevabını dinleyen çoban:
"Haklısınız Sultanım! Benim padişahlığım gözümü açınca yok olup gitti,
seninki de gözünü kapayınca yok olup gitmeyecek mi?
Aramızda büyük bir fark mı var sanki?"
Bu doğru ve ibretlik cevap karşısında düşünmeye başlayan Halife:
"Efendi, aslında uykuda olan sen değil benmişim!
Ben seni yılandan kurtarmak için uyandırmıştım lakin sen de beni
saltanat gafletinden kurtarmak için ikaz etmiş oldun, Allahü teala senden
razı
olsun."
Halife Harun Reşid bundan sonra sıkça tekrar ettiği söz hep aynı olur.
"Ey Harun, gözünü kapayınca yok olacak saltanatına sakın güvenme!
Sakın ha..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder