YANIMIZDAKİ İNSANA NEDEN BAĞIRIRIZ....

Yan yana iki insan birbirine neden bağırır? Öfkelenince neden yüksek sesle 
konuşuruz? Sükunetimizi kaybettiğimiz için mi bağırarak konuşuruz yoksa 
bambaşka bir nedenden dolayı... Sorunun yanıtı bir bilgelik öyküsünde 
saklı...
ÖFKELENİNCE NEDEN BAĞIRIRIZ ?
Hintli bir ermiş öğrencileri ile gezinirken Ganj nehri kenarında 
birbirlerine öfke içinde bağıran bir aile görmüş. Öğrencilerine dönüp 
"insanlar neden birbirlerine öfke ile bağırırlar?" diye sormuş. 
Öğrencilerden biri "çünkü sükûnetimizi kaybederiz" deyince ermiş "ama 
öfkelendiğimiz insan yanı başımızdayken neden bağırırız? O kişiye söylemek 
istediklerimizi daha alçak bir ses tonu ile de aktarabilecekken niye 
bağırırız? " diye tekrar sormuş.
Öğrencilerden ses çıkmayınca anlatmaya başlamış: "İki insan birbirine 
öfkelendiği zaman, kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu uzak mesafeden 
birbirlerinin kalplerine seslerini duyurabilmek için bağırmak zorunda 
kalırlar. Ne kadar çok öfkelenirlerse, arada açılan mesafeyi kapatabilmek 
için o kadar çok bağırmaları gerekir."
"Peki, iki insan birbirini sevdiğinde ne olur? Birbirlerine bağırmak yerine 
sakince konuşurlar, çünkü kalpleri birbirine yakındır, arada mesafe ya 
yoktur ya da çok azdır. Peki, iki insan birbirini daha da fazla severse ne 
olur? Artık konuşmazlar, sadece fısıldaşırlar çünkü kalpleri birbirlerine 
daha da yakınlaşmıştır. Artık bir süre sonra konuşmalarına bile gerek 
kalmaz, sadece birbirlerine bakmaları yeterli olur. İşte birbirini gerçek 
anlamda seven iki insanın yakınlığı böyle bir şeydir."
Daha sonra ermiş öğrencilerine bakarak şöyle devam etmiş: " Bu nedenle 
tartıştığınız zaman kalplerinizin arasına mesafe girmesine izin vermeyin.
Aranıza mesafe koyacak sözcüklerden uzak durun. Aksi takdirde mesafenin 
arttığı öyle bir gün gelir ki, geriye dönüp birbirinize yakınlaşacak yolu 
bulamayabilirsiniz."